De ontmoeting gisteren heeft me echt deugd gedaan. Wat een heerlijke mensen zijn Agnes en Marcel. Ze zijn echt above and beyond voor me gegaan. En toch was het het eerste uur lastig op de weg. Ik voelde een golf van weemoed over me heen komen. Alsof je iets achterlaat. En nee, dan heb ik het niet over mijn credencial, het gaat over die warmte die ik mocht ervaren, denk ik toch. Alsof je al één van de hoogtepunten van je tocht erop hebt zitten.
Maar de weg zit vol verrassingen en dat was deze keer ook niet anders. Ik was aan het bellen met Astrid toen ik een vervelend gevoel opmerkte in mijn linkerschoen. Ik zei nog: “er zit een steentje in mijn schoen” zonder te willen verwijzen naar Brihang. En met een steentje ga ik natuurlijk liever niet verder. Dus de schoen even uitgedaan om dan vervolgens te moeten vaststellen dat het niet om een steentje ging, maar over mijn voet zelf. Alleen was mijn voet gedecoreerd. Zijn spaarkaart was vol en die heeft hij spijtig genoeg ingeruild voor een fonkelnieuwe blaar.
Gewapend met een nieuwe tijdelijke compeed-plakker ging ik verder doorheen de Franse velden. Wist je dat hier de oorlog trouwens nog niet helemaal voorbij is? Wandel maar eens voorbij een veld in Frankrijk. Je wordt overal ‘beschoten’. Die luide knallen, oké, de velden moeten opbrengen natuurlijk … maar zo’n knal wanneer je die niet verwacht is toch wel echt even schrikken. Volgens mij is dat niet legaal meer in België, toch?
Ik ben nu in Tours, in een hotel met een bad. En ja, dat was een bewuste keuze. Alleen is het bad opnieuw op maat van een Franse mens, en dus niet op maar van deze mens. Dus … dat valt wel een beetje tegen, maar goed, ik ga zeker niet klagen. Ook al steken beide benen flink boven het water uit, toch heb ik er van genoten. Tours klinkt al een beetje als een ‘achievement’. Ik ben in Tours op de ‘via Turonensis’. We zijn dus al ‘zover’ en ik heb niet één maar twee stempels in mijn ‘credencial’ om het te bewijzen!
Daarnet heb ik nog naar de finale van De Mol gekeken, vandaar dat de update wat later is deze keer. Want als je dat niet doet op de dag zelf, weet je de ontknoping voor je kan zelf kijken. Oh voor ik jullie laat gaan, wil ik nog een shockerend nieuwtje meegeven. Volgens zowel Agnes als de mensen van het gastgezin waar ik mijn credencial had laten liggen, ben ik een beetje een ‘bavard’. En ik denk niet dat ze het negatief bedoelden. Maar dus, beste Bernard uit het Noorden, we zijn al met twee. 😅
2 reacties
Een beetje een barbaar ? of heb ik dat nu verkeerd gelezen 😉
Frans is een moeilijke taal, ik vergeef het je graag. 😉