Roads? Where we’re going, we don’t need roads.

Het was een dagje records breken … zowel een record aantal minuten bewogen als een record aantal calorieën verbrand. Nu, geen zorgen, ondertussen zijn die vakkundig terug aangevuld. 

Vandaag heb ik 31 kilometer afgewandeld. Dat is inclusief de extra 2 kilometer heen en terug naar het naburige dorpje. 

De tocht vandaag lag een flink stuk van de normale pelgrimsroute. Dat kun je zien op bovenstaand kaartje. Zoals je ziet gaat die van Amiens naar Conty, maar ben ik eerder in de westelijke dan in de zuidelijke richting gegaan (het blauwe stipje). Dus ja, ik neem niet de meest rechtstreekse route.

Mijn doel vandaag was om Croixrault te bereiken, want daar wachtte een gîte de France op me. Een voordeel van zo’n vrije tocht is dat je zelf je route een kan bepalen. Een nadeel is dat je zelf de route moet bepalen. En hoewel 2/3 van de route die mijn gps me liet volgen mooi waren (wandelen tussen ellenlange koolzaadvelden en op boerenwegels), was er ook een stuk van 7 kilometer op een hoofdweg waar de vrachtwagens aan 80 per uur op een goeie meter voorbij zoefden. En dat was toch wel minder. Jaja, papa, ik doe wel voorzichtig.

Mijn route wordt tegenwoordig meer bepaald door de opties aan slaapplaatsen, hah. Ik veronderstel dat je als pelgrim sowieso wel een beetje je plan moet trekken, maar mocht de route op de homepage wat bokkesprongen maken, dan weet je nu waarom. 

Het zijn drie pittige dagen tot in Beauvais, drie dagen van 30 kilometer. Maar eigenlijk heb ik de indruk dat het vreten van kilometers al wat beter begint te gaan. Natuurlijk zijn er nog pijntjes maar er is geen gevaar van compensatiepijn want het is mijn linkerknie en mijn rechterheup. Dus alles is in balans 🙂.

Ik belde naar een lieve vrouw die helaas niet thuis was om me onderdak te bieden, maar ze ging es voor me rondbellen. En zo raakte mijn slaapplaats voor morgen ook al geregeld. Super dit. Wel weer een beetje omwandelen maar goed, morgen slaap ik in Grandvilliers. 

Ik stuurde mails naar de voorzitters van lokale compostellagenootschappen en kreeg geen antwoord. Wel van Luc, van het Vlaams Compostelagenootschap. Op zich wist ie me niet onmiddellijk veel nieuws meer te vertellen, geen idee waar ik op hoopte. Een soort tamtam in werking te zetten waarbij alle genootschappen plots mij aan slaapplaatsen helpen, misschien? Hah, dat was ‘n beetje naïef, geef ik gerust toe. 

Nog goed nieuws ik kan op de valreep nog een hondje aan de teller toevoegen want Tilka loopt hier rond. Schoon beest. 

Over beesten gesproken, ik had een compagnon op de route vandaag. Toen het op zo’n 3 kilometer voor Croixrault feller en feller begon te regenen, vloog er een klein vliegje op mijn hand. Waarna ik mijn hand wat sloot zodat ie beschermd zat tegen de regen. Hij was precies wel dankbaar want is toch voor zo’n twee kilometer bij me gebleven. Marty, waar je ook bent, het ga je goed. En nee, ik begin mijn verstand niet te verliezen. 

Ookal is het nog maar 18:40 en lig ik al in bed 😉 Rusten is belangrijk hé mensen. Daar ben ik trouwens wel onder de indruk van. Hoe snel je kan recupereren. Je voeten lijken uit elkaar te vallen als je toekomt, alles doet wat pijn, maar schoenen uit en een douche later en je bent al weer 3/4 de oude. Na een goeie nachtrust kun je er weer helemaal tegen voor een kilometer of 16, want dan ongeveer komen de pijntjes weer de kop opsteken. 

Binnen twee dagen ben ik dus in Beauvais, halverwege route 2. Eerlijk, ik kijk uit naar de Turonensis, ik hoop dat die me iets minder gedoe bezorgt dan dit stuk van mijn tocht, wat in essentie een boog rond Parijs is.