Van Roncesvalles naar Larrasoaña …

Het is 5u30 en de slaapzaal komt tot leven. De meeste mensen doen wel moeite om stil te zijn, maar laat ons ook niet onnozel doen 100 mensen die zich beginnen roeren dat maakt lawaai. 

Ik heb helaas weer niet al te goed geslapen. Maar ik kan er wel tegen. Opnieuw had ik het koud hier en opnieuw werd er olijk rond me gesnurkt. Op zich is dat laatste geen ramp, maar de kou maakt het moeilijk terug in slaap te vallen. Maar goed, ik klok vandaag af op 5u15 slaap. Dat is al beter dan gisteren. 

Goh of Roncesvalles, het beeld is die ik van de Camino Frances heb, nou nee. Veel te grote slaapzalen die vervolgens ervoor zorgen dat de volgende albergues overvol zitten en mogelijks geen plaats meer is… Mensen lijken hierdoor te willen lopen ipv gaan. Gehaast zijn, dat is meer iets voor ‘het echte leven’. Niet voor een pelgrimstocht. We pakken het zelfs hier niet helemaal juist aan, denk ik dan, als zelfs bij iets als dit stress komt kijken. En aan gore mensen heb ‘s morgens ik ook geen boodschap, maar ik bespaar de details van de mannentoiletten. 

Bijkomend probleem stelde zich. Het ontbijt is in Roncesvalles maar vanaf 7 uur. Ik heb er al spijt van dat ik ontbijt koos. Dat doe ik vanaf nu nooit meer, tenzij het sowieso inbegrepen is. Wat is het punt namelijk om al wakker te zijn vanaf 5u30 als je vervolgens nog anderhalf uur met je vingers moet zitten draaien?! Tighe kwam af met het idee om je geld terug te vragen en gewoon te vertrekken. En zo gezegd zo gedaan. 

We kregen onderweg nog gezelschap van Galatea en samen hebben we de rest van de etappe afgelegd. Een sympathieke Australische vijftig-jarige vrouw, een sympathieke éénentwintig-jarige Amerikaan en ikzelf.

Het was nog een vrij pittige etappe en we gingen best hard, want we hadden geen reservatie en gisteren werd er verteld dat als je voor 13 uur aankomt bij municipale albergues, je vast wel plaats had. 

Maar … eens aangekomen bleek dat een overbodige stressfactor te zijn. Al ben ik wel overtuigd dat het feit dat we 5 km verder zijn gestapt dan de standaard-etappe het ook wel makkelijker maakte voor ons. 

Larrasoaña is ontzettend dicht bij Pamplona. Misschien was het beter geweest om gewoon verder te stappen, maar het plan is nu om er gewoon een luie dag van te maken en Pamplona wat onveilig te maken als een stel toeristen. De bedden hier zijn slecht, maar als je moe genoeg bent, slaap je overal. Al merk ik wel dat de nieuwe pelgrims heel wat meer vermoeid zijn, dan zij die al langer onderweg zijn. 😂 tsss rookies.