Het was maar liefst 7 km stappen voor ik de gemeentelijke grens van Dax had bereikt. Het mag dan ook niet verbazen dat de etappe vandaag best lang was. Zo’n 33 kilometer om precies te zijn. En aan de manier waarop de baan omhoog en omlaag slingert, kun je afleiden dat we stilletjes aan in de Pyreneeën aankomen.
Het begon niet meteen als de mooiste etappe, met heel veel asfaltwegen, en het hielp niet dat ook mijn voeten er precies niet al te veel zin in hadden. Maar eens je de richting van Saint-Criq koos, werd het wel behoorlijk offroad. Ik sneed dan ook nog eens een stuk af door me op een motorcross parcours te begeven en dat zal ik ook geweten hebben. Ik wist me recht te houden, mede dankzij mijn stok, maar evident was het niet. Ook zat mijn timing heel goed, want ik was nog maar enkele minuten van het parcours en ik hoorde de motors alweer in de bossen.
Spanje lonkt wel. Op 3 juni kom ik aan in Saint-Jean-Pied-de-Port. Het begin van de camino Frances en het einde van de Voie de Tour. Het is veelal mooi geweest, Frankrijk, maar ik ben toe aan wat anders nu.
Ik ben blij dat ik Patrick niet volg maar gewoon mijn eigen ding doe. Want zoals gezegd was het vandaag best een lastige etappe. Mijn voeten leken snel oververhit te raken en mijn spieren voelen overal stram aan. Vooral aan mijn rechter schouder momenteel.
In Cagnotte liep ik een Nederlandse pelgrim tegen het lijf die vanuit Santiago was vertrokken en de route in omgekeerde richting doet tot in Nederland. Net voor het verlaten van het dorpje kwam ik nog een andere pelgrim tegen en en hij had het gezelschap van een ezel genaamd Pepitoe. Samen leggen ze een stuk van de weg af.
Onderweg passeerde ik nog een veld waar een boer het land aan het omploegen was. Bij ons zou dat betekenen dat er een hele hoop meeuwen in zijn kielzog zitten, maar hier lopen er twee ooievaars gezellig achter de tractor aan.
Het was een gezellige avond in Sordes. Leuke gîte met leuke hospitaliers. De laatste avond met Patrick eindigde weer in een kleine vriendschappelijke discussie waarin ik hem probeerde te overtuigen van het feit dat de meeste mensen deugen. Geen idee of ik daarin geslaagd ben of niet.