Nadenken, Stijn!

Deze morgen vertrok ik om 8:45 als laatste uit de gîte die vlak naast Unesco werelderfgoed lag. Ik sliep niet in het “hôpital dès pèlerins“, maar het was toch een bijzondere plek om als pelgrim te slapen. Hoe dan ook ik had deze morgen zeeën van tijd, want het was maar een 20tal kilometer naar Nieul-Le-Virouil. En ik kom niet graag ergens voor 13 uur aan. 

Maar toen ik vertrok zag ik tien euro liggen op de grond. Dus ik dacht hoera, ik vertrek hier rijker dan ik toekwam. Pas na 1,5 kilometer kwam ik tot besef dat dat geld waarschijnlijk de 10 euro van Clemence was. Zij had nog niet betaald. Het lag wss op de tafel en was eraf gewaaid of zo. Geen idee, maar dus ik terug naar de halte jacquiare om het geld terug te leggen. Om vervolgens daar aan de deur te beseffen dat ik de code niet meer weet. Vervolgens de tien euro vakkundig onder de deur geschoven en terug mijn tocht aangevangen. Of opnieuw begonnen, liever. 

We zijn nu 23 kilometer later, het is bijna 14 uur en ik lig op een bed in het huis van meneer Biseau. Zo dadelijk ga ik een douche nemen en hopelijk voelen mijn voeten zich dan een beetje blijer want momenteel zijn ze maar wat aan het klagen. 

Mijn slaapkamer vandaag is trouwens een klein naaikamertje. Want er komen nog twee pelgrims. En die krijgen de ‘echte’ kamer. Maar mij hoor je niet klagen. Een kamer voor mij alleen. Het begint stilletjes aan geen gewoonte meer te worden maar een luxe. 😉

Google Maps duikt overigens al onder de 1000 kilometer als ik zou wandelen op de suggesties van Google map. Maar ik denk dat er me nog iets van een 1100 kilometer resteert. Aan het hospitaal van de pelgrims in Pons hing er bord dat iets gelijkaardig aankondigde. Hoera het én ik ga vooruit. Maar nu dus eerst een douche!