Een gîte delen met een hond!

Deze morgen was Robbie uiteraard als eerste weg. Die mens sluipt weg uit de slaapzaal als een dief in de nacht. Het verschil tussen Robbie en mij? Hij is wel een ochtendmens 😉. 

Jacques vertrok als tweede en ik, ik neem al eens graag mijn tijd zeker als er maar een 22 kilometer op de agenda staat. En net wanneer ik op het punt sta te vertrekken, klopt er iemand op het raam. Het was Jacques met een chocoladebroodje voor mij. Wat een fijne start van de dag. Wat ook fijn was waren alle Franse mensen die je veel “carouge” toewensen als je hen voorbij loopt. Zelfs mensen vanuit hun auto vertragen naast je om je ultreia toe te roepen. 

Een andere manier om te zeggen dat iemand “snel afgeleid” is, is zeggen dat iemand ‘opmerkzaam’ is. Want als ik hier zo wandel, valt het me op hoeveel er eigenlijk te zien valt onderweg. Best leuk, wandelen naast een groep speelse zwaluwen, over enkele heel lichte -bijna witte- naaktslakken stappen … 

Ik kom geleidelijk aan in de regio van Frankrijk waar steden regelmatig eindigen op ‘ac’. 😂Wat ook opvalt is dat de graanvelden die de koolzaadvelden verdronken hadden, meer en meer plaats ruimen voor druivenranken. 

Thuis sta ik elke dag op met een liedje in mijn hoofd. Soms zijn dat de meest absurde nummers. Op de route komen die nummers niet meteen als ik opsta maar als ik wandel. Vaak onbewust in gang gezet door het getik van mijn stok. Het varieert ook in tempo, wanneer ik een goede dag heb zoals vandaag is het nummer duidelijk ook meer uptempo. Soms is een onnozel zelfgemaakt melodietje, soms een bestaand nummer. Vandaag was het Puppet on a string van Sandie shaw. Gisteren was het iets trager met Tous les mêmes van Stromae. Geen idee of ik hier uniek in ben of niet maar het is dus echt elke dag wat anders en het overkomt me elke dag opnieuw.

Enkele kilometers voor Pons nog een praatje gemaakt met een lokale druivenboer. Hij wist me te vertellen dat alles met de hand gedaan wordt, zelfs het onkruid wieden, dat ze niet mogen klagen van de prijs die ze krijgen en dat alle druiven in deze regio allemaal verwerkt worden in cognac. En de vraag naar cognac is ook sterk toegenomen, wat goed en slecht is volgens de man. 

De tocht was de hele tijd open, tussen velden. Geen bossen deze keer. Gelukkig was het weer ons heel goed gezind. Geen regen, geen brandende zon, gewoon een gezellige 20 graden. Ideaal wandelweer. Vandaag deel ik opnieuw de gîte met Robbie  en Jacques maar er vergezellen ons er nog twee. Clemence en Hugo. Clemence is een 27 jarige HR medewerkster die haar job heeft opgezegd omdat ze er niet gelukkig van werd en Hugo is haar 11 jarige lieve viervoeter. Hoera! Een hondje in de gîte!