1.000.000 stappen

Het is vandaag een maand geleden dat ik op behoorlijk emotionele wijze de deur spreekwoordelijk achter me dicht trok. 

Maar het is vandaag ook heel toevallig de dag dat ik mijn miljoenste stap heb genomen. Ergens onderweg tussen Aulnay en Saint-Jean-dAngely moet het gebeurd zijn. 😅

De weg zelf was weinig spraakmakend. Gewoon de borden volgen tussen de velden zeg maar. Onderweg nog wel enkele pelgrims die al eerder waren vertrokken ingehaald, maar die vrolijke Franse dames nemen vaak pauze en wandelen wat trager dan ik. Dus heb ik ze ook achter gelaten.

Gisteren met zijn zessen dus in een klein kamertje. Dat betekent ook dat van zodra een iemand wakker is, iedereen wakker is. Dus begrijp je vast dat ik deze morgen vroeg ben vertrokken. En als je dat weet en je weet dat de etappe maar een goede 22 kilometer was, dan snap je vast ook al snel dat ik rond 12:30 al op mijn bestemming aankwam, maar ik kon maar vanaf 16:30 binnen bij het gezin waar ik verblijf. 

Gelukkig is de toeristische dienst heel behulpzaam en gastvrij. Ik mocht mijn gerief achterlaten en ze gaven me graag tips om de stad te verkennen. Ze hebben hier overigens geen ruïne, want de monumentale ‘kerk’ is gewoon nooit afgewerkt, dus noemen ze het hier torens. Zo’n indrukwekkend bouwwerk en dan er gewoon mee ophouden. Kan geen makkelijke beslissing geweest zijn.

Op zich best een sympathiek stadje hier. Ze hebben hier een soort van digitaal museum. Een kwartier lang laten ze je meesterwerken zien uit diverse musea en jij kan ergens klikken om hartjes te geven als je iets ziet dat je mooi vindt. Daarna kan je meer info opvragen over de werken. Een leuk ding wel, maar ook wel een beetje een gemiste kans. Want je kan op geen manier de werken die je goed vindt naar jezelf mailen of gewoon de info in welke musea je die kan vinden doorsturen naar jezelf, maar de man vond het een goede tip 😃. Want kijk, ik wil nu wel nog eens naar d’Orsay terug gaan hierdoor. Astrid, weekendje Parijs? Wat denk je? 😘