Wat een rare dag …

Ik heb al veelvuldig gesproken over mijn frustratie wat betreft het zoeken naar een slaapplaats. Het is absurd om 60 euro te vragen voor een bed aan iemand die 100 dagen onderweg is, dat is helemaal niet wat men mij op voorhand heeft verteld, laat staan waar ik op gerekend had. 

Eerlijk, dit stuk van de route bevalt me tot dusver niet. Als je het me nu vraagt, vertrek dan niet vanuit België, maar ga rechtstreeks naar één van de grote vertrekpunten. Vezelay, Le-puy-en-Velay … je hebt zelfs keuze. 

Nu het moet wel gezegd dat ik ook een beetje pech heb. Het is vakantie in deze regio in Frankrijk. Dus veel slaapplaatsen zijn al volzet doordat hun familie op bezoek is, of de mensen zijn zelf op vakantie. Hieronder zie je een greep uit mijn bellijst in Arras. Ik heb veel te veel tijd verspild, zonder succes, met het opbellen van locaties.

Ik vond dus echt geen plaats. En de goede vriend Didier laat niet van zich horen en belt niet terug, dus moest ik creatief zijn. 

Het plan vandaag is dus Arras – Amiens. En ja, dat is zestig kilometer. Maar nee, ik doe dat echt niet allemaal te voet. Ik neem straks de trein tot in Corbie. En van daaruit is het een goeie 20 kilometer tot aan mijn slaapplaats. Kwestie van niet te hebben stilgezeten, ik denk niet dat mijn lichaam daar deugd van zou hebben. Nu het zo’n beetje een ritme aan het vinden is. 

In Arras heb ik wel mijn eerste medepelgrims ontmoet twee fijne op-en-top Britse heren (hun namen waren Phil en Mark) die onderweg zijn naar Rome. Zo’n slordige 3500 kilometer. Britse humor in overvloed, leuk gezelschap dus. Wat het allemaal nog leuker maakte, was hun relatie met de Franse pelgrim Marie-Christine. Een wat oudere dame die vrijwel leeft op de route. Ze doet, lijkt het wel, niets anders dan pelgrimstocht na pelgrimstocht. En ze hield zich niet in. Ze volgen alledrie dezelfde -een totaal andere route dan ikzelf- en dus hadden ze al wat voorgeschiedenis, wat het eigenlijk alleen maar leuker maakte. Zij vond Belgen wel fijn, maar vond niets goed aan de Britten, grapte ze, waarna Phil en Mark op hun beurt aangaven dat ze niet veel moesten weten van de Fransen. “Nobody likes the French.” Dat soort geplaag dus. 

Nu is het wachten op mijn trein. Die heeft massale vertraging, ja, ik voel me alweer helemaal thuis hier. Oh wacht even een real-time update (ten minste op het moment van schrijven) de trein is afgeschaft dus is het nog wat langer wachten … :-))

Waarom kom ik vanavond pas laat in Amiens aan? Wel dat is te danken aan de sncf. Letterlijk alle treinen gedurende de hele voormiddag werden een voor een afgeschaft na constant groter wordende vertraging. Dus we zijn nu enkele uren verder en ik wacht nog steeds, mijn benen worden er echt rusteloos van. Wetende dat er nu 20 kilometer op me wacht, is het niet fijn om zelfs niet te weten wanneer je überhaupt kan vertrekken. Ik hoop nu 13:42 te kunnen vertrekken vooralsnog zijn er nog geen probleem gemeld. Wat een gedoe, deze regio. Heb ik al gezegd dat ik aanraad vanop een ander punt te starten? 🙂

Dus volgens plan afgestapt in Corbie, maar op de trein was ik in gesprek geraakt met een vriendelijke meneer die me niet wou laten gaan in die felle regen. Dus stond hij erop en ergens was ik toch ook een beetje blij om me iets dichter af te zetten uiteindelijk nog een kleine 14 kilometer gestapt tot in mijn slaapplaats in Amiens. Dus best een rustig wandeldagje gehad, maar wel vrij veel regen.

Het landschap zien voorbij zoeven was overigens best leuk. Anders loop je daar dus wel hé, te ‘tjolen’. 

Eerlijk als ik nog es in zo’n situatie zit doe ik het onmiddellijk opnieuw, deze regio is echt niet toegankelijk voor pelgrims, althans niet voor mij, en het helpt ook echt niet dat het hier volop vakantie is tot en met 2 mei. Maar goed vanavond heb ik een slaapplaats. Morgen trek ik verder richting beauvrais, desondanks de pijntjes (nu in de rechterheup 😅) blijft dat toch leuk. Afzien, zeker, maar leuk. 

Oh en tot slot nog misschien een kleine ter info. De kilometers op de homepage zijn kilometers die ik effectief te voet heb afgelegd. Dus de dertig extra met de trein tel ik daar niet bij. Kwestie van te weten wat die tellers weergeven hé. Het kaartje toont dan wel weer mijn juiste locatie. 😉

Ik hoop binnenkort minder gefrustreerd te kunnen schrijven, eerlijk ik overweeg om dit ogenblik om dit hele stuk over te slaan en onmiddellijk te vertrekken in Chartres. Maar eerst even zien wat morgen brengt.