Niet mijn beste dag vandaag …

Ja, de teleurstelling over de kwaliteit van mijn lichaam blijft eigenlijk wel een rol spelen. Van een kathedraal van een lichaam zou ik niet meer durven spreken, het is hoogstens een klein kapelletje. 

Bij de start leken de voeten er wel weer zin in te hebben! Maar na een goede tien kilometer en een landsgrens te hebben overgestoken, schoot er plots een felle pijn in mijn onderrug. En ik kan u garanderen dat helpt nu ook niet op zo’n tocht.

Dus dan ga je ergens even rusten ergens, kijk je op Google maps en voel je je eigenlijk klote omdat je amper op een dik uur (met de wagen) van je thuis bent. In Wervik las ik een spreuk, deze is nu wel heel toepasselijk. 

Wat hielp, was een lief kind dat hulp kwam vragen. Ze vond de weg niet en dankzij Google maps heb ik haar de juiste weg kunnen tonen.

Dus ik weer op pad, met voeten die klagen en een rug die me nog meer verveelt, en ondertussen bellen op zoek naar een slaapplaats. De mairie van Hem was al even behulpzaam als Toerisme Wervik en de priester van Hem gooide zelfs de telefoon dicht: “ik ben hier ook nog nieuw en ga dus niet kunnen helpen.” Is dat niet wat Jezus tot zijn discipelen zei? 

Alle apps en sites geprobeerd en uiteindelijk een dame op Airbnb gecontacteerd en verder gestapt richting Hem. Toen ik daar aankwam had ik nog geen plaats gevonden tot wanneer ik plots een bericht kreeg van Veronique op AirBnb. Ze wou deze pelgrim een plezier doen en bood me een bed en een douche aan. Ik werd er op dat moment echt even emotioneel van. Na de botheid ook de gastvriendelijkheid ervaren van mensen. Dank je wel Veronique, dank je wel! Oh en ook bedankt aan de vrouw op de fiets die me op het juiste moment aansprak. Jij was op weg naar de bibliotheek, maar het gesprekje met jou gaf me even vernieuwde moed. 

Als dit de ‘pijnweek’ is, ‘mijn lichaam moet mijn nieuwe routine nog gewoon worden’ wel dan hoop ik dat het snel betert want als je van dat kleine kapelletje nog veel bakstenen wegneemt, hou je enkel nog een kruis over …