Die sokken van de Decathlon toch …

Ik had nu toch verwacht na al die kilometers voorbereiding dat ik niet reeds in het thuisland al last zou krijgen van fysieke kwalen … maar niet heus dus, blinnen en pijnlijke hielen van dag 1. Hoera! 

De boosdoener zouden mijn nieuwe sokken zijn, althans volgens de eerste apotheek van de dag. Had ik daar nu maar op voorhand bij stilgestaan dan was ik wel met mijn oude sokken vertrokken … maar dat zijn vijgen na Pasen. Over vijgen gesproken … wat deed die coureur daar op mijn pad? Wel na de bevoorrading gisteren was meesterknecht Patrick (mijn schoonvader) vandaag ook weer de man van de bevoorrading. Een leuke korte ontmoeting later was ik een lekkere vijg-powerbar rijker.

Maar nog even over mijn voeten misschien … Geert gaf me het advies NOK zalf te smeren. Vier apothekers later, heb ik er één gevonden die dat voor me kan bestellen. Hoera, want ik had het al bijna opgegeven. 

In Ledegem aangekomen, besloot ik aan de kerk om mijn compeedplakkers te kleven. Kwestie dat niet nog vervelender wordt. Opwarmen tussen de handjes en dan nog warm wrijven eens het op je vel plakt. Dat verliep vlekkeloos. Dat wel. Maar achteraf was er een klein issue. 😂 Want eens de compeeds geplakt waren, bleek mijn sok voor de vrijheid te hebben gekozen.

Ledegem aan de kerk … wat een tochtgat. Na even zoeken besloot ik een andere sok aan te trekken en op rijmende wijze te vertrekken. Tijdelijk minus één sok in mijn bagage, maar niet getreurd, beste lezer, de grote reünie volgde al snel. Een goeie 100 meter verder bleek de sok wat te zonnen in het lange gras. Eind goed en zo van die dingen. Het simpele en spannende leven van een pelgrim, toch?

De website van het compostelagenootschap bevat een schat aan informatie, maar soms sluipt er ook daar hier een daar wel eens een foutje in. Ik had namelijk een trekkershutje gereserveerd in Wervik. Op de site van het compostelagenootschap staat te lezen dat dat vijftien euro kost voor een nacht, maar eens de bevestiging kwam, bleek dat over 50 euro te gaan. 50 euro voor één nacht resulteert in 4250 euro als ik er 85 dagen over stap. Dus moest ik op zoek naar een nieuwe slaapplaats. 

De goede raad van pelgrims die me voor zijn gegaan (Herman en Geert), heeft me uiteindelijk de weg getoond naar een nieuwe slaapplaats. Want toen tourisme Wervik niet meteen een grote hulp bleek te zijn, heb ik naar de parochie gebeld. Priester Mark moest even in zijn haar krabben wellicht, maar dacht toen aan het woonzorgcentrum Mater Amabilis. En daarna ging de bal aan het rollen. Vanop de straat lijkt het centrum helemaal zo groot niet te zijn, maar die indruk was zwaar verkeerd. Een groot complex dus met een grote binnentuin en zelfs met live muziek bij het binnenstappen van het gebouw. De sympathieke dame aan het onthaal was op de hoogte van mijn komst en Els (al even sympathiek) toonde me de weg naar mijn kamer. 

Eindelijk konden die schoenen uit. En zeggen dat ik gisterenavond me nog zo goed voelde in die dingen. Dank je alleszins woonzorgcentrum Mater Amabilis, deze gek is jullie zeer dankbaar.

En ik ga hier goed slapen ook, zoveel is zeker want die 2,5% van mijn tocht zit al in mijn kleren. Wat ben ik een zacht gekookt eitje eigenlijk.